Omgang en vriendschap

Betekent vriendschap voor Nederlanders iets anders dan voor Grieken? Nederlanders, maar ook Grieken vragen me het wel eens.
Of het zo is weet ik niet. Ik neem aan dat vriendschap een universeel gevoel is waarbij de afkomst er niet toe doet. Vriendschap is net zoals liefde. Alleen degene die het voelt, weet wat het is.
Er zijn wel verschillen te noemen, maar deze hebben meer met uitingsvorm te maken dan met het gevoel vriendschap. Deze uitingsvormen hebben vooral met de volksaard van beide volken te maken en niet met de gevoelsbelevenis.
De Nederlander is tolerant, degelijk, bedachtzaam, zuinig en bescheiden, terwijl hij met zijn wijsvinger wijst en aan de rest van de wereld vertelt wat fout is.
De Nederlander vindt zichzelf goed en handelt als een wereldverbeteraar.

Gastvrij

De Griek is gastvrij, hartelijk, uitbundig, spontaan en kosmopolitisch, terwijl volgens hem de wereld in twee kampen verdeeld is: de Griekofielen en de Griekenlandhaters. Griekenland is het centrum van de Wereld. Vroeger en nu.
De Griek vindt zichzelf goed, maar hij is niet zeker of anderen dat ook vinden.
Neem nu de taal. De Nederlander heeft vrienden en kennissen. De Griek heeft alleen vrienden. Zelfs de vrienden van zijn vrienden zijn ook zijn vrienden. Terwijl de vrienden van zijn vijanden ook zijn vijanden zijn.
De Nederlander gaat wat zuinig om met het woord vriend. Hij bewaart dat voor zijn echte vrienden.
De doorsnede Griek uit zijn vreugde in een spontane vriendschap: ‘vanavond drinken en dansen we samen. Vanavond zijn wij vrienden’. Als iemand toevallig langs komt mag hij ook aanschuiven, hij is vanavond ook een vriend. Morgen is nog erg ver.
Ik kan me nog goed de teleurstelling herinneren van een landgenoot (ik had bijna een vriend geschreven) die na herhaalde malen door zijn buurman uitgenodigd te zijn, eenmaal aan de deur niet verder mocht. De buurman had die avond bezoek. Hij wilde een afspraak maken voor een andere keer. Dat was voor de Griek moeilijk te vatten. Bij hem kwam de buurman altijd onverwacht langs en die was altijd welkom. De vriendschap was dus definitief gebroken.
Vriendschapsbanden, net zoals familiebanden, hebben voor de Grieken iets plichtmatigs. Vrienden en familie komen onverwachts langs, ook al zou het niet goed uitkomen. Er zijn Grieken die een huis op het platteland hebben om er met feestdagen en in vakanties naartoe te gaan, maar het lukt bijna nooit om er een weekend alleen met hun gezin door te brengen. Ze worden steeds door familie en vrienden verrast.
Ofschoon de Nederlander enorm geniet van de Griekse spontaniteit, houdt hij van orde en planning. Hij wil zijn vrienden verwennen en de volle aandacht schenken, maar wel even van tevoren afspreken.